di Ersilia Maldera
[testo scritto nel 2000 per i suoi alunni di scuola primaria]
Stèimę sòttę a Natœilę
Mah! Cęrrò stàichę a dòicę?
l’à gé Natœilę.
I sę vàitę, sę sèndę
indę a rę càsęrę,
indę a rę chiìsę,
‘mmèzzę a rę strèitę
addià sę vèdęnę
cręstièinę ca s’abbràzzęnę,
sę vàsęnę i tènnę na faccia chęndèndę
cùmmę a quànnę nę sęccèitę
nu bellę cambiamèndę.
Ma, so tottę fęnzièunę?
U stè nu fęnnę dę vęrętèitę?
Nàunę, na n’àię fęnzièunę;
è nęddę chèddę ca sęccèitę?
Nascę u Bammęnìddę,
nu Bammęnìddę arrœbbacòurę
ca, a vędèllę assalèutę,
portę u priscę indę au còurę.
I pęnzé ca chęssę ‘nnęcèndę
nascę p’addręzzé, pę fè rę bèinę
a chìddę malaggèndę
ca sàupę a la tèrrę
sàpęnę assalèutę
arrębbé, acciòitę, fręché, ‘ęmbręgghęlé,
fé dànnę a quandę lę stann’attęrnę
pę gadęscé pu pìzzę dęn’zì chęndęrnę.
Ma mòuę, nàndę au Bammęnìddę,
passàmęnę na mèinę
saupę a la chęsciènzę,
scęrèimę c’ammę addęvęndé
chiù aggarbèitę,
c’amm’a dé chęmbòrtę a lę malèitę,
a tęttę amm’a dé na mèinę,
amm’a pęrdęné, fé rę bèinę,
amm’aité chiddę ca sę còndęnę
re mòzzęchęrę dę rę pèinę.
Ca pouę, cę faciòimę adachęsé,
gié saupę a la tèrrę
u paravoisę pętòimę assapré.
È già quasi Natale.
Ma, che sto dicendo?
È già Natale.
E si vede, si sente
nelle case, nelle chiese,
nelle strade
dove s’incontra
gente che si abbraccia,
si bacia e mostra un viso contento
come quando ci accade
una bella nuova.
Ma, son forse tutte finzioni?
O c’è un fondo di verità?
No, non sono finzioni;
ti par niente ciò che accade?
Nasce Gesù Bambino,
un Bambinello rubacuori,
che solo a guardarlo
infonde gioia nel cuore.
E pensare che questo innocente
nasce per raddrizzare, per fare del bene
a quella gente malvagia
che sulla terra sa soltanto
rubare, uccidere, frodare, imbrogliare,
danneggiare il prossimo
pur di godere col denaro del vicino.
Ma ora, davanti al Bambinello,
mettiamoci una mano
sulla coscienza,
ricordiamoci di diventare
più educati,
che dobbiamo confortare
gli ammalati,
a tutti porgere la mano,
perdonare, fare del bene,
aiutare chi ha tanto poco
da dover contare
i suoi bocconi di pane.
Ecco, così facendo
già sulla terra
potremo “assaporare” il paradiso.